–– Przyznam Barmanko, że i jadło smakowite upichcić potrafisz. Jam Dodup, z zacnego rodu Dodupów i w sprawach kiszek żołądkowych orientacje posiadam, od dziada prababki, świeć panie nad ich pokrętną duszą. Rzeknę przeto, że dobre mięsko uszykowałaś. A i piwo me lico pianką spienia. Rad jestem wielce, lecz wyznać muszę, że raz po raz pieczyste, gorzkie jak diabli było. Z której to dostawy, że zapytam?

–– Ze słusznej. A co? Coś  waści nie pasi?

–– Ze słusznej powiadasz. A dlaczegóż to jajecznicy różowej nie dostałem? Nawet ździebełka. To mój ulubiony specjał. Wiesz przecież, że z kostnej miseczki, wilgotne pyszności wyjadać lubię wielce. Rzekłem ci nieraz. A zatem po próżnicy gadałem?

–– Gadałeś, srałeś… jedz co jesz i nie stękaj. Jam tylko z tego co było, posiłek dla wszystkich przygotowała.

–– Ano. Skoro tak prawisz. A wiesz co… może dostawcy wyjedli?

–– Ha ha ha. Akurat. Gdyby wyjedli, to by mądrzejsi byli.

–– Zależy co by wyjedli, tak sobie myślę.

–– Myślisz? A to nowina. Sądzę, że to nie oni. Jeden wrzasnął, że mu falującymi cyckami, gałki oczne seksualizuje.

–– Seksu… co? U nas tak  za dnia nie powiadają, dobrą manierą sponiewierani.  Pokaż który. Podejdę i w mordę przywalę.

–– Nie musisz. Już odcięłam.

–– Właśnie zauważyć mi przyszło. Mokro tu jakoś i harmider biologiczny. Pozwól, że pójdę precz niebawem.

–– A idź sobie waść, skoroś taki wrażliwy. Przynajmniej obiad w spokojności przyrządzę. Czcigodny Okazały z Włochatym Mieczem przybędzie.

–– Naprawdę? To tym bardziej oddalę członki swoje.