Właśnie...gdzie jesteś? Z podobaniem ☺

I właśnie :) Z podobaniem :)

Ooooo-wiersz tęsknoty,zmysłowy,a nawet niechcący pachnący.

Piękno tkwi w prostocie.

Wszystko takie landrynkowo cukierkowe, ale najgorsze to, że serca tutaj nie ma

Jedno tu wiadomo, źe nie wiadomo nic, albo mniej.

Człowiek

/kim by nie był - kobietą czy, jak tu, mężczyzną/

sprowadzony wyłącznie do jego fizyczności, słodkiego oddechu, głosu delikatnego i dłoni jak letni wiaterek,

jako duchowy "ja" NIE ISTNIEJE, już umarł w butach

i zdechł pies!

Takie /i tym podobne/ teksty duszą malowane

(patrz całość łącznie z nagłówkami!)

jak gilotyna

pozbawiają lirycznego "ty" tego, co stanowi o jego unikalności -

g ł o w y

Nie ma serca ani głowy
Mój kochanek superowy!
Czy go kocham?
Nie ma mowy!

Gdzie jesteś...
Tak fizyczny,
Że aż niematerialny

?!

-------------------

Zad. dom. dla szan. Czytelnika:

Co zrobić z literaturą, która /chociaż napisana składnie ładnie/

NIE KOTWICZY w niczym ??

Gdzie ty jesteś, jak cię nie ma? - pyta kukłę Pyta Gienia.