Zarysowane czoło

Otulone wzniesieniem wzruszonych fal

Poszukaj dawnych śladów

W wygiętym gotyckim łuku

By znaleść wypukłość światła

Przymglone oczy

Rozbudż chyłkiem szeptu

By cień dotyku zapłonął

Podaruj sobie zapomniany klucz

Do drzwi zarośniętych bluszczem

Powiedz głośno

Dziś nie mam chleba dla świętych

Przytul smutną wiolonczelistkę nocy

By zrozumieć podarowany dzień