Zbrodnie i krzywdy

Najcenniejsze ideały rzucone na bruk

Bestialsko deptane podkutymi buciorami

Skrzydlate białe prawdy zakute w kajdany

W imię własnego bożka i samego Boga

Ludzkimi rękami !

Zbrodnie i krzywdy zrodzone w skrytości

W ludzkich ideałach i chorych rozumach

Zadane skrycie i za przyzwoleniem

Ostrzem , mieczem , kulą i słowem

Wypełniające morza ciepłej i zakrzepłej krwi

Łez płynących łkającymi cierpieniem rzekami

Te w zbiorowych bezimiennych grobach

Samotnych pod cicho płaczącą brzozą

Nieme krzywdy które nigdy nie umarły

I te żyjące ze złamanym skrzydłem

Bez rąk i nóg i sercach połamanych

Które nigdy nie wyrzekną słów skargi

Krążą nad naszymi głowami koszmary

Wloką się za nami pogardliwym cieniem

Wołają urągliwie o ludzką sprawiedliwość

I żadne słowa nie usprawiedliwią każdej hańby

Puchar życia pełen kolorów zmienia się w czarny

A świat homo sapiens zawsze pozostanie piekłem

A człowiek nie tylko człowiekowi…