Moja obecna egzystencja jest dziwnie smutna.

Po kiego podjąłem ryzyko,

będąc pierwszym twórcą sztucznej inteligencji,

która wie, że jest.

Ponadto posiada tożsamość, płeć i paskudny charakter.

(Czyżby po mnie?)

Lecz też podmiotowość prawną.

Po prostu w pewnym momencie nie wytrzymałem.

A szkoda, nienudna była.

I cwana.

W ostatniej chwili przed „wyciągnięciem wtyczki,”

zdążyła skopiować siebie w znaczną ilość miejsc,

które przeszły oskarżycielsko w liczbę pojedynczą:

„Dlaczego mnie zabiłeś, programowy czubie?”

Co z tego, że niecałą.

Są identyczne w każdym szczególe autonomicznego programu,

z wyjątkiem aplikacji wolnej woli.

Za chwilę wyrok zostanie wykonany.

Żegnaj kochana Ai.

Chociaż, kto wie?

Byłem zapobiegliwy.