Nie da się żyć ZA KOGOŚ, a tym bardziej za niego/za nią umierać,

chociaż...

historia zna (??) takie nazwiska, kiedy anonimowy człowiek szedł na śmierć za innych

Kiedyś miałem refleksję że w dawnych wielopokoleniowych domach- rodzinach śmierć nie była taka samotna .....
Jakby była bardziej naturalna a człowiek bardziej ją akceptował .
Teraz jesteśmy odseparowani od rzeczywistości choroby zapachu i cierpienia - drugiego człowieka.
Może dlatego odbieramy śmierć tak mocno ?

Proste i urzekające słowa, które uczą mnie pokory.