Który skrzywdziłeś - Czesław Miłosz

Który skrzywdziłeś człowieka prostego
Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając,
Gromadę błaznów koło siebie mając
Na pomieszanie dobrego i złego,

Choćby przed tobą wszyscy się kłonili
Cnotę i mądrość tobie przypisując,
Złote medale na twoją cześć kując,
Radzi że jeszcze dzień jeden przeżyli,

Nie bądź bezpieczny. Poeta pamięta.
Możesz go zabić - narodzi się nowy.
Spisane będą czyny i rozmowy.

Lepszy dla ciebie byłby świat zimowy
I sznur i gałąź pod ciężarem zgięta.

Autorko, rusz głową i poproś Ducha św. o indywidualne natchnienie! Nie parafrazuj, jak masz to w zwyczaju [Szymborska, Bułhakow, teraz Miłosz] dumna - najprawdopodobniej - ze swoich tzw. poetyckich osiągnięć!

Szczyty hipokryzji! "Któryś za nas cierpiał rany..." Jeden z przykładów tak zwanych "Gorzkich Żali", bluźniercza modlitwa, w której w ataku paranoi maniakalnej zwracamy się do naszej własnej - przez nas na krzyżu powieszonej - ofiary.

który stwarzasz jagody
królika z marchewką
lato chrabąszczowe
cień wielki małych liści
zawilec półobecny
bo uwiędnie
zanim się go przyniesie

(...)

spraw niech poeci piszą wiersze
prostsze od wspaniałej poezji



(ks. Jan Twardowski "który stwarzasz jagody" 1984)

To są fun-da-men-tal-ia, bez których NIE MA literaturoznawstwa ni krytyki literackiej!

Powtórzmy:

Wielka Sztuka

/a więc także Wielka Literatura - w tym Poezja Religijna, bo z tym tutaj mamy do czynienia/

NIE JEST

niczyją prywatną /św. Łukasza? Miłosza? księdza Twardowskiego??/ własnością,

bo-ponieważ-gdyż

J E S T

dobrem wspólnym ludów całej Matki Ziemi.

Z tej nieprzebranej skarbnicy

kaźdego dnia

czerpmy wszyscy

pełnymi garściami

Istotnie, widać tu naśladownictwo. W innym utworze, niekomentowanym przeze mnie, też dało się to zauważyć.