Piękny, refleksyjny.
Czy to autor jest na tym zdjęciu poniżej? chociaż postać przypomina mi mojego starego znajomego z Rud Raciborskich :) Pozdrawiam

Żałuję,że tak świętym i starym mnie widzisz,wspaniałe poczucie humoru.
Pozdrawiam.

Pomysł może był i ciekawy, ale, niestety, sam pomysł nie wystarczy. Musi być zamysł twórczy i jego konsekwentna realizacja, ale i jedno, i drugie padło na przedpolu poetyckiej ekspresji. Wyszedł tekst nudny i nijaki. Język ubożuchny. Rymy w większości gramatyczne, czyli tzw. częstochowskie, a cała treść podporządkowana tymże rymom. Przesłania żadnego, a temat aż się o to prosił. Rytm zakłócony chyba we wszelki możliwy sposób. Zastosowany został rym wewnętrzny w ramach poszczególnych wersów, skutkiem czego średniówka wędruje sobie po tych wersach jak zając na kacu. Wysiliłem się, by policzyć zgłoski we wszystkich cząstkach poszczególnych wersów. I wygląda to tak:
1) 6-7
2) 9-7
3) 7,8
4) 7,7
5) 6,9
6) 9,5
7) 7,7
8) 6,7
9) 6,7
10) 8,7
11) 10,6
12) 7,9
13) 9,9
14) 7,9
15) 7,7
16) 9,8.
To taki swoisty kogiel, mogiel, a większego galimatiasu chyba sam król Salomon by nie wymyślił.
Zupełnie nie podzielam zdania, że jest to wiersz piękny i refleksyjny. Ale różne bywają kryteria piękna, podobnie jak różne możliwości refleksji.

Panie "janko" dziękuję za wyliczanki, ale liczyłem na więcej uwag do których mógłbym się odnieść,a Pana niektóre sformułowania świadczą o Pańskim kacu,tylko po czym?

Niestety, nie jest to dobry wiersz. W moim odczuciu to masło maślane. Wyczuwa się, że tworzyłeś ten wiersz "na siłę". Powiem szczerze, tego wiersza nawet nie da się poprawić. Zgadzam się ze wszystkimi uwagami Janko i Medicus. Pisz o tym, co Ci jest znane, a będzie o wiele prościej. Wierzę, że do starości opanujesz sztukę pisania i wtedy zabłyśniesz utworem na ten temat.
Bosha tak mnie rozbawiła swoim komentarzem, że pękam ze śmiechu. Ma poczucie humoru.

Dziękuję bardzo za komentarze,rzeczywiście "palcówki" tu brak,w pół godziny trudno stworzyć dzieło.Zostałem zmuszony do poprawy, to nie takie trudne.
Pozdrawiam.

Wiersz "Starość" jest utrzymany w konwencji ludowej celowo - to zabieg artystyczny z głębokim, rdzennie polskim przesłaniem:

co stanie się z nami, kiedy nadejdzie starość, a do księdza, lekarza, poczty i ciuchbudy oraz tej szosy najbliższej 6 km wte i nazad jak obszył??

Jedyny ratunek - to te próchniate drewniane świątki na naszych polskich bezdrożach