Miliony wojowników w kropli białej, 

Pędzą do celu – szybcy, wytrwali. 

Wirują, ścigają się w cichym pędzie, 

By tylko jeden dotarł na metę.

Zrodzona w żarze, w chwili rozkoszy, 

Lśni w świetle lampy, na skórze się roztoczy. 

Czasem w przepaść, czasem w dłoń, 

Czasem tam, gdzie początek ma tron.

Tchnienie życia, lecz także żart, 

Bywa na ścianie, bywa na kart. 

Czasem stracona, czasem w cenie, 

Zawsze gotowa – w każdej scenie.

Czasem z uśmiechem witana ustami, 

Ciepłem języka otulona falami. 

Połknięta z rozkoszą, w smaku bogata, 

Słodka, choć lekka – jak pieszczota lata.

Lecz bywa i taka, co w szkle zamknięta, 

W lodzie spoczywa – cicha, zaklęta. 

Przekazywana z pokolenia na wieki, 

By znów dać życie – gdy czas ucieki.