myślenie o Bogu sprawia mi trudność

nie umiem go posadzić na żadnym krześle

Jego twarz zawsze osnuta jest mgłą

której nie rozwiewa nawet modlitwa

nie znajduję Go w konstelacjach gwiazd

kosmos jest za duży by wyśledzić Prawdę

rozkładam ręce na myśl

o ucieleśnieniu

o urzeczywistnieniu

o zbadaniu Dobra

przekraczam wyobraźnię

gubię się w domysłach

od dawna szukam tego krzesła z oparciem

Jego rysów na twarzach ludzi

konstelacji gwiazd ułożonej w Boskim porządku

i jeszcze tej iskry co we mnie zapaliła

chęć szukania