Elementy zostały opisane, ale brak tutaj sprecyzowanej refleksji...

Dwa ostatnie wersy - estetyczna duchowość ,cały wiersz raczej miniatura oscyluje między Bogiem a człowiekiem i sprawia że trudniej oczytać przesłanie jeśli się nie bierze pod uwagę - mistycyzmu.

To liryka miłosna i zarazem portret duchowy konkretnej brunetki.

Dedykacja już na poziomie obu nagłówków wskazuje nawet inicjał imienia tej /tylko dla Odbiorców anonimowej/ "jednej jedynej" wybranej

Tusz przysłaniający łzy

(patrz tekst)

to wbrew pozorom NIE TUSZ do rzęs, a technika malarska, w której ten portret wykonano. To grafika.

Zapłakana twarz, przysłonięta czernią włosów, jest widoczna jedynie portretującemu. My widzimy jedynie duchowość tej kobiety

łezki inspiracji
wzruszenie muzyką
artyzm duszy
uzależnienie od słów twórcy

Zza kurtyny kruczych włosów pięknej nieznajomej słyszymy też jej

głos cienki i anielski

- cała reszta jest niedopowiedzeniem,

które

we współczesnej literaturze /tutaj w poezji/ jest jej "być albo nie być".

Dosłowność przekazu, przegadanie tematu, łopatologia w Sztuce Słowa

- w 3. tysiącleciu po Chrystusie ?? -

to ten gwóźdź do jej /Sztuki/ trumny

Dlaczego w znanej anegdocie noblista E. Hemingway pisał, zawsze stojąc na jednej nodze

??