Jakiż cel prowadzi życie me?

Błądzę szukając odpowiedzi.

Przyszłości moja, nie znam cię!

Sumienie lęka sie życia spowiedzi.

Imaginacja niknie wśród pytań niezliczonych,

Bojąc się, ginie pustkę zostawiając,

Umysl od wariacji niezwykle znużony,

W bezład popada myśli me śpiewając.

Nieznana przyszłość wita mnie w każdą noc.

Niszczy egzystencję, kpi z mojej duszy.

Walczy z predestynacją, powoduje moja bezmoc,

Całą ma istotę pozostawia w katuszy.

Łzy słabości wielkiej skutkiem,

Duszy mej niemej egzaltacja,

Metalowe ostrze zbliża się ze smutkiem,

Śmiertelna od życia alienacja.