W ciszy tak słodkiej jak czekolada

spoglądam prawdzie w oczy kolejny raz.

Wydarzenia z ostatnich lat wciąż wiszą

mi nad głową w pogodę i niepogodę.

Porywisty wiatr wciąga mnie w bieg zdarzeń,

przyprawiając o zawrót głowy możliwościami.

Cóż z tego, gdy chmury trzymają na baczność

ocieniając nie trwogę, lecz pogodę ducha.

Próbując pochwycić motyla przychylności

ląduję na przylądku pośród nietoperzy.

Odganiając je czy wyjąc z bezsilności kulę

się oparta o drzewo obdarte z litości.

Zamykam świat, czymkolwiek by był w kieliszku

słodkiej cherry, wypiwszy gorycz do dna.

Uśmiecham się do siebie pijana błogą ciszą,

zagłuszywszy pioruny grzmiące z przeszłości.