`Ile razy można umrzeć

z miłości

ile razy skonać z rozkoszy?

P ierwszy raz - piękny

dziewiczy

ale miniony - passe

lecz niezapomniany

Drugi - już inny -

z rezerwą do niego podchodzę

sparzyć się boję

P ytam - tak ciągle nie wierząc w siebie –

czy zasługuję na miłość

ja Heloiza, on - Abelard

Dziś - nie wiem

gubię się w myślach

plączę w domysłach

czekam - może odpowiedź

sama przyjdzie

soczystym mangostanem

ciało rozgrzeje

Trzecia - nie wiem

czy w ogóle będzie

czy zdarzy się

M oże przejdę obok niej ulicą

parkiem - nie zauważę

samochodem rozjadę

Może się pojawi

obok mnie na ławce

w ogrodzie

może...czas pokaże

W ięc dziś - to znaczy

czas listopadowy -

nie pytam

trwam i czekam

co jutro

pojutrze

i dalej przyniesie

Mniej wzniośle

mniej doniośle

z twarzą ukrytą w obłokach rumieńców -

bo to drugi - trzeci raz

zdarzyć się mogło

zdarzyło się więc

N ie krzyczę już tak

nie zachłystuję się nią

choć w żyłach ichor płynie

Kłamałam!

Może powinnam pić ją łapczywie

aż do dna?

Czy nadejdzie

czy może?

Z niecierpliwością

i utęsknieniem

wyczekuję kolorowych kopert

z Krakowa -

tam mieszka mój Thrasymach

Czekanie - męką mi jest

popadam z obłędu w obłęd

tworząc sofizmy

pozorne paralogizmy

i nic z tego nie będzie

Drugi raz - trzeci

zostawić serce przestrzelone

cor cardium

na wylot przedziurawione...

N ie chcę wiedzieć

po co mi ta informacja

ale w głębi siebie

lęk wielki -

wciąż rośnie

N ie pytam już

już nie`