`Lata w których żyjemy` 

już nie Irlandia mi się marzy 

ojczyzna zamieniona w reklamę 

kolorową piękną 

mebli co nie oglądały drzewa 

ustawiają nam ten dom 

uparcie wchodząc z butami 

już wszystko na pokaz 

według unijnych wskaźników 

co nie przyjmują do siebie 

istnienia biedy 

marzenie gdzieś się tli 

wyjechać stąd 

do kraju gdzie 

normalnie żyje człowiek 

tam właśnie chcę 

więc szukam tej Irlandii 

gdzie sny o jutro 

są spokojne 

czy jest taki kraj 

gdzie nie okładka ważna 

a treść 

człowiek 

a nie retuszowane zdjęcie 

parada zdjęć jak ongiś w defiladzie 

a z nich sztuczne biją słowa 

blichtru nalot jak gruby lód 

niczego już nie puści tu 

wszystko okrywa lawa 

miałkich slow 

ciągle ta sama kampania trwa 

uciec gdzieś...nie ucieknę już 

bo najpierw musiałbym 

na nowo odkryć Amerykę 

Kolumba los jednak znam 

i wiem że to tylko marzenia 

a chyba jeszcze wolno marzyć