Nie umiem przed Tobą klękać  Panie  no nie

potrafię trudno zgiąć  nogi które nie znają kolan

przyciśnięty żalem Panie zda mi się góra nade mną

mokry z żalu i niemocy

Nie umiem przed Tobą starego karku schylać żałuję

gdym zgięty wpół i obolały strach mnie dusi

że po mnie tłumnie jak po trupie szczurzym

truchtem szydercy w krawatach przebiegną

Nie umiem  modlić się Panie  niestety już się nie nauczę

złożyć  rąk do siebie błagalnie bo ręce nawykłe

cuda robić codziennie powszechnie

cuda robić wytrwale

Tak bardzo chciałbym  zdjęty  z krzyża już być

niekiedy i

byś Ty nikt inny Panie mój owinął mnie  w

białe i przeźroczyste prześcieradła wieczności.

Perth 2010.06.20