Płatkowi śniegu

Ten wiersz należałoby przeredagować, żeby nie pojawiły się sformułowania typu błagam błaganiem moim lub nieociupinka. No i ta dziwna interpunkcja.

Dziękuję za uwagi.

W przeciwieństwie do niezrozumiałej mi maniery klasyfikacji Bartymeusza, zwłaszcza w zakresie "językowej poprawnośi", to ja "po chrześcijańsku" oceniam Jego wiersz jak najwyżej:
a) za niebanalne podejście do tematu,
b) "zbuntowaną pokorę",
c) poetycki przekaz niezwyczajnej zwyczajności,
d) ładny, naprawdę ładny, gdyż niewymuszony sposób wysłowienia się ;)

Mówienie OJCU, co ma robić, jest absurdalne i świadczy jedynie o krnąbrności i braku pokory, zawsze przynależnego głupiemu dziecku.

Mądre dziecko ją /pokorę/ ma

O czym mowa w tej błagalnej modlitwie/rozmowie z Ojcem /Wszechmogącym/?

Żadnej kropli deszczu, rosy, ni mgły nie daj się wysuszyć poza lasem...

(patrz stosowne wersy - cytat z pamięci)

A że lasy na Ziemi są metodycznie wycinane w tempie 15 MILIONÓW HEKTARÓW rocznie, to skutek tego błagania tylko jeden:

p u s t y n i a

Tytuł "Płatkowi śniegu" - który zimą w nizinnej Polsce staje się cudem, graniczącym z cudem - to dedykacja, tyle że

śnieg u nas już nie pada

Przecież nie mogę tego powiedzieć. Pozdrawiam!

Author	Bartymeusz
Genre	prose poetry
Form	blank verse
Date added	2012-12-11
Linguistic correctness
Text quality
Views	2838