Azi ja cię naprawdę lubię i do tych reniferów też nic nie mam. Pozdrawiam cię mocno i gorąco (Kiedy wrócisz z tej Syberii?).

Dopiero się wybieram.

Piękny wiersz. Prosto, jasno i ciekawie. Całkiem jakbym oglądała program przyrodniczy.

Piękny wiersz. Z zakamarków pamięci wychynął szary chrobotek reniferowy. Ostatnie wersy uzupełniają obraz.

Proste, ciche, spokojne.

Azi, obyś nie przeżywała na Syberii takich przygód, jakie ja kiedyś przeżyłem... chociaż byłem bardziej na południu, niż renifery.

Hardy :moi pradziadkowie byli zesłańcami na Sybir i dlatego tamten świat jest mi bliski. Pozdrawiam.

Nasza trudna historia...
Azi... Mojemu prapraprapra...krewnemu po powstaniu listopadowym carat zmienił nazwisko, przymusowo wcielił do rosyjskiego wojska na 25 lat i wysłał do walk z Czeczeńcami. Na szczęście przeżył i, po powrocie, założył nową odnogę mojej rodziny.
Lata o tym nie wiedziałem. Na szczęście teraz można wiele odtworzyć dzięki informacji w internecie.
Również pozdrawiam :)

Także na Syberii nikt nie pozostaje niezauważony

...już nie ma gdzie się schować.

Byłam na Syberii wiele lat temu z wycieczką. Zima -40 stopni. Trasa Moskwa Omsk, Irkuck, jezioro Bajkał itd...
Reniferów w tajdze nie widziałam, natomiast widziałam polski kościół do którego nie można było wejść.Na lotnisku poznałam dwie Panie, które po usłyszeniu języka
polskiego rzuciły mi się na szyję Tego nie zapomnę nigdy.