Siedzimy na przeciwko siebie w krzesłach pożądania 

mierzymy swoje winy gorejącym wzrokiem 

zachwiałem się przez chwilę kołysząc w twoją stronę 

złapałaś mnie po cichu na chwilę przed podłogą 

łapiemy swe oddechy w słoiki tajemnicy by 

wyszeptać ponad uchem modlitwę przytomności 

latawce naszych myśli unoszą się ochotnie 

ponad czasem ponad wrzaskiem migoczą nieroztropnie 

czuję że skrzydeł mi brak by lecieć razem z nimi 

wtem składasz samoloty z papierowych duszy 

wsiadamy bez biletów i mkniemy mleczną drogą 

łapczywie sięgam ręką by z włosów wyjąć gwiazdę 

jesteśmy zapomniani snem najgłębszym świata 

bądź śpiączką moją wieczną jak wieczny we mnie płomień 

tej nocy stań się żarem tańczącym wśród pościeli 

niech głosy nasze drżące wybudzą w nas lawinę 

był czas że jak mozaika kruszyłem się w kawałki 

dziś jestem świeżym płótnem a ty moim malarzem