Anioł zastygł w bursztynie.

Znieruchomiał w złocistym kamieniu.

Uwięził go płacz drzewa na wieki.

Dusza kawałka lasu w nim drzemie.

Dotykam wisiora, niczym amuletu.

Przyciągam moc milionów lat.

Pozwalam gorzkim łzom popłynąć,

wniknąć do serca kamienia.

Zostawię w nim cząstkę duszy.

Skrzydlaty przyjacielu pamiętaj,

że nadzieja w tobie drzemie.

Podpowiedz, jak mam żyć.