Chwila nad zalewem

Rozlała się po zieleni

cienistej

srebrzysta wstęga

żywej wody

i mruga

i wabi spragnionych

oddechem spokoju

Zalew przegląda się w niebach

błękitu

a niebo w tafli wody

I coś sobie szepczą

czule przeciągając wiatry

aż pierzą się chmury

z zachwytu