Pamięci Anny Kajtochowej

Zostaje to co najpiękniejsze -

nie odbiegając daleko albo wcale

od Norwida - dobroć i poezja.

Nie mamy się więc czym martwić

bo dobroć i poezja są nieśmiertelne.

Bo śmierć nie dzieli ludzi a łączy  -

tylko że już na zawsze - ale mieć

trzeba nadzieję że tak samo bardzo

bliskich z bliskimi jak i bliskich

z dalekimi. I tak swoich ze swoimi

jak i swoich z obcymi. Bo śmierć

jest tylko taką krainą gdzie są

jednym wszyscy ze wszystkimi.