Tłukąc wódkę na odlew po bocznicach policzków

Widzieć taki upadek

taki wstrząs

i o nich nie myśleć

w kategoriach nieudanego piruetu

bo oto masyw ziemi w pozycji horyzontalnej

zupełnie niespodziewanie potrafi się podnieść

potem zwyczajnie zgnić niczym durne marzenie

o dalszym pochodzie

Widzieć byłoby lżej

bo tajemnica pochodu nie jest już cicho

i kwitnie w czasie nieudanych prób

co dla postronnych jest bardzo widoczne

Widzieć lżej

ale jest tak ciemno

że oko wykłuj

i nawet boczne usta nie błyszczą

wraz ze swoim wiecznym macho

Pobiegły bez pozwolenia

uchwycić kawałek po kawałku

i cierpliwie układać swoje puzzle wysiłków

Lecz wszak widzieć

to tak jakby się nagle pojawić

w haniebnej i bezmyślnej bliskości celu

ze swoją durną chęcią niezasypiania w miejscu

gdzie czas znika bezpowrotnie

Widzieć cel jest lepiej

lecz on jakby za mgłą

która potrafi być nieobliczalna

Pozostało tłuc bez pamięci tępe bocznice policzków

w koprodukcji z  wrogimi latarniami  i znakami drogowymi

na odlew

prawie po szachownicy całej twarzy

Pierdolę to wszystko

Wybieram się w spleciony do nieprzytomności

szach mat absolutu

upić się tak do końca

jak zwykły człowiek