Zamknąć za sobą drzwi. Przestać się czymkolwiek przejmować. Odkrywać. Dlaczego dorosłym ludziom nie wypada marzyć? Jedyne co im wolno, to być doskonałym. Dlaczego trzeba dorastać? Ludzie nie umierają w momencie gdy ich serce przestaje bić. Człowiek umiera, gdy dochodzi do takiego momentu w życiu, gdy uznaje, że pora dojrzeć. Gdy zagłusza dziecko siedzące w swoim sercu…tą pierwotną część siebie nie skalaną  doskonałością, oczekiwaniami, presją czegokolwiek ani kogokolwiek. Będąc dzieckiem cieszą nas takie błahostki. Płatki śniegu, powietrze po deszczu, kałuże. Gdy dorastamy, wszystkie kolory tracą jakby na intensywności, zapachy są mniej wyraziste a dźwięki jakby czymś zagłuszone.  Gdy człowiek dorasta budzi się zamykając oczy. Dopiero gdy zasypia może choć na chwilę przenieść się do dawnego świata, przypomnieć sobie jakie piękno kryje w sobie brak logiki. Przestaje myśleć schematami. Wie że ogień go nie poparzy. Ogień świętuje, wykonuje swój rytualny taniec. W śnie brak jest ograniczeń, nic nie jest takie jak po drugiej stronie.