Witaj smutku Text 2 of 8 from volume: Epistemologia śmierci
| Author | |
| Genre | philosophy |
| Form | poem / poetic tale |
| Date added | 2013-08-14 |
| Linguistic correctness | |
| Text quality | |
| Views | 2210 |
Z wiatrem czy pod prąd
w formalinie zgorzkniałości
na wprost śmierci bram
bez odgłosu kroków Twych
po kwiatów płatkach idę...
a więc bonjour tristesse
W martwej sile słów
miejsc tak odległych nam już
w niepokornym strumieniu
skondensowanych łez, wołam
skonfundowanym głosem
ostatnim powietrza drganiem
bonjour tristesse !!!
w moim życiu
...jak mnie już nie będzie...
new texts
ratings: perfect / excellent
Smutek - owszem, jak najbardziej tak! ale tylko konstruktywny. Destrukcja niczego nie zmienia. Pomnażanie gruzów mamy wszak na bieżąco.
Dorastanie i dorosłość - to czas, kiedy stajesz oko w oko i twarzą w twarz z nagą prozą życia. Stąd ta nasza także w wierszu la tristesse (smutek po francusku jest w przekładzie na nasze "tą smutką")
w formalinie zgorzkniałości
na wprost śmierci bram
(...)
po płatkach kwiatów idę
(patrz 1. strofa - cytuję z pamięci)