Poeto!

Nie patrz na nędzę ćwoków i gamoni,

przecież ich zawsze poezja twa boli.

Chcieliby mieć talent i brak im rozumu,

nadrabiają wrzaskiem pośród głupków tłumu.

Poplują, powrzeszczą, żółć ich pozalewa

i wrócą, jak zwykle, do swojego chlewa.

Nie dla psa kiełbasa, dla idioty wiersze,

nie rzucaj Poeto pereł swych przed wieprze.

Bo w życiu Poety tak przeważnie jest,

że invidia gloriae assiduus est.

.