Śliczny wiersz, a mnie najbardziej urzekły wczesnoranne widoki z okna.

Wczesnoranne piękno.

Piękne. Widzę siebie w tym oknie. Mój pragmatyzm też czasem łagodzony jest przez niedookreślone.

Bardzo dobry, świetnie poprowadzony myślowo tekst - gratuluję i serdecznie pozdrawiam... PP

Ograniczona przestrzeń pod powiekami

(vide wszystkie nagłówki i oświadczenie w tekście)

jest nie tyle przestrzenią powiek,

gdzie teoretycznie da się upakować ciasno wszystko, co oczy widziały,

ile przestrzenią pamięci, która coraz bardziej działa jak wybiórcze sito:

każdy obraz, który pasuje do wyuczonego modelu świata, ten świat uzupełnia,

niestety, cała reszta podlega w y p a r c i u