ukrywam nerwy pod rzęsami

każdą z nich przysłaniam czas

skóra bardziej czerwona od dotyku

staje się szorstka i nieśmiała

słabość realizmu nieprzeżytych sekund

pieprz rozsypany barwi puste łzy

ciągle próbuje się zatrzymać

wyobraźnia odbiera mi każdą szanse

usycham jak róża niedoznająca już nic

kropla wody podoła odrodzeniu