Wynaturzenie (vide nagłówek) jest czymś dla Kowalskiego drastycznym, nie mieszczącym się w ramach pojmowanej przez niego "normy".

Co istotne, tutaj w wierszu to wynaturzenie jest kolejnym fałszywym komunikatem (patrz tytuł poetyckiego zbioru) i jednocześnie dotyczy lirycznej *ty*.

zabijałaś pod sobą korniki
z szaf

/i niżej/

nie oglądasz się za
mijającym czasem

łamiesz opłatki na każdym kroku

Wynaturzeniem zatem jest nie tylko bohaterka tej relacji i przez nią /kobietę/ wysyłane sygnały, ale i sama... relacja??

To bardzo interesująca gra wszystkimi możliwymi sensami. Wcale nie jest tak, jak się to tobie, mnie, jemu, nam, wam, Państwu zdaje.

Tyle wiesz, co zjesz