przyszło mi przejść drogę która jest 

sztywną nitką połączona 

z zimnym sprzętem 

i twym ciałem 

widzę jak znikasz 

za trumiennym pniem 

razem ze swym wspomnieniem 

dla niektórych przybyłych 

pamięć zamiera w sosnowym drzewie 

od którego wyrastają ich gałęzie 

a na nich zgniłe owoce twojego żywota 

dla mnie jesteś nasieniem 

rzuconym w twardą ziemię 

dla ciebie trumna jest sadzonką 

z której wyrośniesz i wyfruniesz 

blady jak wiatr 

wybudziłam się 

wyruszam nocą sama 

a za mną kordon naszych dni 

na tle złośliwych świateł 

nadszedł ich cień 

to tylko ty kolejny raz 

wracasz do mnie 

pamięcią o twej dłoni