Przepięknie, Bursztynowa Esterko :-))))

...muśnięty palcem bożym..

Tytuł wywraca wszystko na nice i podszewką do góry.

/precyzując myśl z poprzedniego komentarza, bo to ciekawy bardzo trop/

"Cham" (z cyklu "po prostu") - to tytuł wiersza, nawiązującego tak do obiegowego znaczenia tego słowa, jak i do znanej "przedpotopowej" postaci biblijnej, ojca ludu Chamitów (też chama zresztą) - Chama, pozbawionego ogłady prostaka i nieokrzesanego gbura tego jednego i ladaco. Co w tamtych niegramotnych czasach było jeszcze jakoś zrozumiałe, w 3. Tysiącleciu po Chrystusie takie już wcale chyba nie jest.

Tymczasem mimo obowiązkowego wieloletniego kształcenia w kolejnych nowoczesnych szkołach oraz powszechnego dostępu do wszelkich nośników i przekaźników kultury - niestety - również DZISIAJ taki typ z grubsza ciosanego barbarzyńcy równie często jak wtedy wśród nas co i rusz pojawia się i przewija.


Kimżeż jest ten liryczny "ja", który mówi:

załkałem
łza
zaprzeczyła
prawu
grawitacji

?? Czyżby tym tytułowym Chamem? zdolnym rozumieć swoje braki, wady i przewiny? potrafiącym odczuć ciężar własnej mizerii?

Bóg pochwycił kolejną /łzy/ perłę
odda mi kiedyś
wszystkie

na razie
mam sznur

Zagadkowa pointa wskazywałaby na archetypowe przekonanie, że każdy człowiek - nawet ten, kierujący się jedynie instynktami, duchowo na poziomie wegetatywnym - zdolny jest nad sobą zapłakać i samemu sobie wymierzyć karę