Bardzo dobry wiersz z pozornie ukrytym, ale w rzeczywistości z mocnym erotyzmem.
Przyznam się, że najwięcej czasu podczas analizowania wiersza spędziłem nad czasownikiem "dowygląda". Ciekawy neologizm, ale jakby trochę dziwaczny.

...dziękuję, " dowygląda " - w takim klimacie wiersza, chyba da się obronić ?

Klątwa sąsiedztwa Montecchuich i Capulettich, którzy w swym jakżeż męskim świętym zaślepieniu - zamiast wziąć przykład z dużo mądrzejszych nastoletnich swych dzieci - wolą się wyciąć/wyrżnąć w pień. W tym sensie w wymiarze filozoficznym KAŻDE DOWOLNE sąsiedztwo służy wyłącznie destrukcji - z autodestrukcją włącznie.

W tym świecie pomiganych wartości i priorytetów co może przynieść chwilowe ukojenie?

Latarnica z jej pełną profeską i po tysiąckroć zeszmaconymi wdziękami?

już tylko echo
przypomina wrzawę
spektakularnych uniesień

(cytat z pamięci)

Erotyzm w tym wierszu jest gorzej niż zerowy; taki erotyzm to czysta kpina z żywego czującego człowieka!

Romeo i Julia - i w tym nieśmiertelnym olśniewającym tle nasz pogubiony Garmino i latarnica - to wielka alegoria totalnej przegranej na całym froncie.

Na wszystkich możliwych frontach

Czasami wydaje się, że materiał na człowieka, `wyczerpał się`. Wszystko jednak tkwi w naszych głowach. Tylko, że mózg to skomplikowane urządzenie...
Emilia, dziękuję za komentarze.