zapytałam serca ile jeszcze zniesie

czym może zaskoczyć co udźwignąć zdoła

poranione życiem łaknące uniesień

trzepoce jak pisklę gdy o pokarm woła

wyrywa się z piersi choć zmęczone biciem

gdy miłość poczuje nie ocenia wieku

kocha całym sobą choć cicho i skrycie

niejedną łzą spłynie spod ciężkiej powieki

choć tłamsi uczucie ból cierpienie wzmaga

i sączy się krwawi świeżych ran strużkami

wielkim jego wrogiem staje się rozwaga

która mądrościami biedne serce mami

cóż zrobisz jak wybrniesz z tego uwikłania

poddasz się bez walki a czas płacz wyciszy

może zakosztujesz smaku miłowania

powiedz moje miłe jeśli jeszcze słyszysz

foto: Grafika Google /licencja dowolna/