Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2017-02-28 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 2460 |
Pioseka sprzed paru lat .
Ten płomyk w mojej duszy
Który tli się nie za bardzo
Babciu droga żeby nie zgasł
Naucz mnie różańca
Babciu droga póki żyjesz
Naucz mnie różańca
Gdzie poległych są mogiły ?
A też gdzież ich nie ma ?
Idąc lasem wypadało by uklęknąć
Babciu naucz mnie różańca
Babciu droga póki żyjesz
Naucz mnie różańca
Na ten chleb codzienny trudny
Pełen troski i zmartwienia
By goryczą nie smakował
Babciu naucz mnie różańca
Babciu droga póki żyjesz
Naucz mnie różańca
Tyle kłamstwa i obłudy
Które patrzy prosto w oczy
By nie gardzić tymi ludźmi
Babciu naucz mnie różańca
Babciu droga póki żyjesz
Naucz mnie różańca
A gdy ciebie już nie będzie
W moim sercu pozostanie
Ta pamiątka co nas łączy
Jak telefon między nami
Babciu droga gdzieś tam w niebie
My różańcem pogadamy
Miłość do babci, to sekret naszej osobowości.
Wystarczy zamknąć oczy... babcia jest zawsze uśmiechnięta. I ma takie mądre spojrzenie.
Podobasie :)
oceny: bezbłędne / znakomite
Żebym pośród tłumów
Nie zagubił ścieżki swojej,
Gdy los spęta nogi moje.
Dziadku, obdarz serca darem,
Żebym w końcu drogi,
Będąc chorym, starym,
Trafił w Ojców progi.
To ważne by mieć rację gdy się pisze - np. Szymborska była cokolwiek głupia , plotła bzdury , popierała łajdaków , pluła na ludzi zacnych i udzielała się w Wyborczej. Proszę ku niej wysłać trochę jadu .
To nasi Przodkowie są naszą drukarką 3D. Czym ciebie Ojciec, Matka, Dziadek, Babcia karmili,
tym ty dzisiaj karmisz swoje dzieci - i wnuki.
Duchy Przodków to nie bajki. To twardy real