Nieustannie podziwiam Twoje przekłady.

Henryk VI Hohenstauf - cesarz Niemiec (i... Sycylii), więził przez 2 lata króla Anglii Ryszarda Lwie Serce, trzymał w szachu nawet papieża.

Kim był jako żywy z krwi i kości mężczyzna? W skrócie: krótkiego życia bujne wyprawy po cesarskie łupy; mit o niemieckiej czy nie niemieckiej mocarstwowości bierze się tylko z ekspansji.

Im bardziej drapieżny człowiek - tym słodsze jego pienia.

Ps. A translacja przebija oryginał. To się czuje :)

Dzięki za komentarze.
Emilio, zastanawiałam się, czy dodać jakiś przypis o cesarzu Henryku, zrobiłaś to za mnie, i to świetnie! Dzięki. Cesarz Henryk pozostawił po sobie trzy pieśni. Kto to wie, czy naprawdę je ułożył. Wierzę, że się tak zabawiał w czasie między podbojami. Kiedy tłumaczyłam strofę, że grzeszy, kto nie wierzy, że Henryk mógłby dla miłości zrezygnować korony, śmieszyło mnie to bardzo. Ale wiadomo, takie czasy, takie pieśni, a władca miał najwięcej, co mógł stracić, więc pewnie i taka strofa (mimo swojej umowności) bardzo się podobała.
W przekładach staram się bardzo, by były jak najwierniejsze. Ale zasób słów w tych pieśniach jest ograniczony, porównania i metafory bardzo rzadkie. Ale za to rymy. Porównuję z tłumaczeniami na współczesny niemiecki, ale tu jest łatwiej, bo jednak języki mają dużo wspólnych słów, podobną gramatykę.
Wychyliłam się w tym przekładzie właściwie tylko dwa razy. W czwartej strofie Henryk mówi, że "ach leides, des ist manig tag", czyli żałuje, że dużo dni minęło (od tamtego czasu). Potrzebowałam koniecznie rymu do "nie chcę", bo drugi wers jest przetłumaczony dosłownie i bardzo dobrze brzmi. "Dni stoją w kolejce" - chociaż się rymowało, brzmiało źle. Stąd bardziej wyrafinowane niż w oryginale "niejeden dzień zwolnił swoje miejsce". I dodałam "znak widomy" przy podziękowaniach damy. W tym przypadku niemieccy tłumacze też sobie różnie radzą.
Przekłady są niezłą zabawą umysłową. Prawie za każdym razem na początku myślę, że nie dam rady. Tym bardziej się cieszę, jeśli przekład na końcu brzmi dobrze.

Aha, przedostatni wers dokładniej przełożony brzmiał
"której mi tak boleśnie brakuje" (zwrot "brakuje mi jej" jest też tłumaczony na "tęsknię za nią").
Ale współcześniej i mniej żałośnie brzmi "za którą tęsknię w dzień i we śnie". To też mój wkład jako tłumaczki.