Płyń,  gdzie twój Wołyń

Tęsknota Cię porywa

Do marzeń, wzlotów,  wzywa,

Tam kraina przodków, czeka...

Czasem i coraz częściej,

W tej nijakości, gęstej.

Płyń więc, ach, płyń,

Tam, gdzie

Twój od wieków, Wołyń.

Nie daj się, teraźniejszości,

Złudnej nijakości tych czasów,

Wywijasów i wygibasów.

Powracaj w czasy wielkich czynów,

Ponad marzenia olbrzymów...

Wyrastają.  I nie pękaj!

Tylko przed ołtarzem, klikaj!

Bo tylko w Bogu, nadzieja

Na przyszłość, którą warto widzieć.

I której się nie powstydzisz...

Nigdy nieugięty...