Mój hotel

Mój hotel  stoi samotnie nad morzem

Nie pamiętam czy w Hawanie a może w Splicie

Wiem że stoi samotnie

Poniżej jest plaża

Trzeba zejść ścieżką pośród kamieni

Miejsce to kojarzy mi się uparcie

Z ogrodem japońskim

Dzikiego i oszlifowanego marmuru

Na tarasie tegoż hotelu  ujarzmiono trawertyn

By służył pokornie swą gładzią

Poniżej jest wolny

I w zemście rani stopy

Kiedyś schodziłem co rano z Olimpu skacząc lekko  ku plaży

Z ręcznikiem na karku tańcząc wśród skał

Z tarasu było mnie okazale widać

Z czasem stałem się próżny  i mniej boski

Schodziłem by wracać  do  równych posadzek

I kawy co w ustach słonych

Smakuje jak nektar dla bogów

I wtedy to wówczas

Jej aromat skłaniał do rozmów

Czasami  zmysłowych

Chyba tak rozmawiano w Rosji przed

Krwawym końcem

Czuję tą baśń

Idyllę w której czas przystanął

Pełną słów subtelnych

Spokojnych godzin płynących

Wrócę tam zamiast do raju

O ile Boże

Olimp istnieć może