każda emocja 

ma swoją osobistą paletę barw 

która dwoi się i troi 

w zależności od humoru 

czerwień biel kobalt 

połączone ze sobą 

dają kolor mchu i oddychającej ziemi 

purpura żółcień i czerń 

są kotarą upragnionych zachodów słońca 

fiolet oddaje melancholię oczekiwania lub utraty 

najpiękniej prezentuje się koloryt sensu 

zapodziany gdzieś między glebą a chmurami 

trudno go zidentyfikować 

jeszcze trudniej zrozumieć