Wczoraj, jutro – dni, jak co dzień,

pomieszały coś w przyrodzie,

ale jakoś bez kontroli,

bo natura wciąż swawoli.

Maj się w lutym rozpościera,

tak mu słońce świeci teraz.

Luty wskoczył do koszyka

z październikiem w las pomyka.

Grudzień z marcem wszedł w układzik

i zabawę wnet uradził,

sylwestrową, do południa,

ostatniego marco-grudnia.

Sierpień też niewiele myśląc

dał się uwieść zeschłym liściom

i popłakać się jak bóbr

z listopadem tylko mógł.

Jeszcze kwiecień styczniem ścisnął.

Mrozem, śniegiem się zachłysnął.

Wrócił potem na swe tory,

choć na grypę był już chory.

Czerwiec z lipcem wciąż są razem.

A więc lato pędzi gazem,

żeby się zatrzymać w chwili,

kiedy wrzesień czas umili.

Ale też wycieczki robią.

Inne pary sobą zdobią

po to tylko, by natura

nie zrobiła się ponura.

W interesie ruch być musi!

Nikt się przecież nie udusi

przez to, że misz-masz się robi,

gdy maj styczniem świat ozdobi.

Przyzwyczaić się nietrudno,

zwłaszcza że nie będzie nudno.

I natura jak kobieta

zawsze będzie ta, lecz nie ta.