wieczór napęczniał mrokiem

popołudnie odpłynęło w cień

zalewając oczy oranżem

chwila po chwili

dotykam

miękkości twoich warg

zakreślam oczy

szare jak skrzydełka ćmy

drażnię rzęsy

oddechem pieszczę

włosy na karku

nie pozwól mi zwrócić

nie pozwól zapomnieć

o westchnieniach

i ciszy nabrzmiałej krzykiem

nie pozwól mi się cofnąć

nad krawędź samotność

nad urwisko bólu i rozpaczy