poszliśmy za daleko, a przecież noc zaczynała się dwie

przecznice wcześniej. deszcz siąpił na dworze, dziewczyny

zamówiły drinki. palemka szybko uderzyła do głowy, a my

piliśmy dalej za zdrowie dziewic nieuczesanych w warkocze.

przyszedłeś w brązowej kurtce, podszytej znajomością

rzeczy. koneser zjadliwych trucizn, z twarzą skrzywioną

boleśnie od wewnętrznych toksyn. niezapłacone rachunki

regulowałeś sarkazmem.

była taka młoda, zielona jak listek, a drzewa traciły już zdrowie

tej jesieni. tak jak ty umierały na brak. patrzyłeś nieruchomo,

słowa przywarły do podniebienia. wyłowiła z tłumu przeterminowane

spojrzenie.

znaleźli ją w lesie, dwie przecznice dalej. krew rozlała się po trawie

jak fiolet we wrzosach.