Stara kobieta odmawia różaniec

(co na okruchy nie starcza dla wróbli)
ładne.

Trudno komentować coś tak prywatnego.
Tekst ujmuje prawdziwością.

Wciąż chwytam się Mamy jak klamki, jak okna, a gdy trafiam w próżnię, jestem jak pijany - Skąd Befana to wie? I dokąd chadza po te wszystkie Słowa? Serce mi wali. I tyle.

Esterko, z moją Mamą bywało różnie :( Mimo wszystko bardzo mi Jej brakuje :((((
Pozdrawiam ciepło i ściskam :)

o matce zawsze można inaczej :)

Wzruszająco i z wyczuciem o mamie :)

Zapomniałam o ocenie za kunszt...

Poruszający wiersz. Obrazowo już od pierwszego wersu i mikroskopijnej radości, co na okruchy nie starcza dla wróbli (świetne!).
Trochę nie wypada mówić, ale porównanie "niczym pijany okna" - nie bardzo to widzę. Chociaż może pijany może się wszystkiego trzymać.

Lilly, pijany! Tak, pijany. Niekoniecznie po spożyciu alkoholu, wystarczy przedawkowany albo tracący terapeutyczne właściwości,lek.
W ten oto sposób - najprawdopodobniej - do trzech tygodni odejdzie sędziwy Sąsiad z drugiej klatki w moim bloku... :(

Ach tak, więc masz przed oczami konkretnego sąsiada.
Mnie nie dziwiło porównanie "jak pijany", tylko że on trzyma się okna.

dla mnie jest to za prywatne

"...za prywatne" No cóż, człowiek piszący, ma trzewia na wierzchu.

Nic nie jest zbyt osobiste, by pisać o tym - cząstki świata, który współtworzymy. Piękny wiersz.

Takie wiersze zawsze są najszczersze..

Cudny, wzruszający wiersz,aż ciarki przeszły po plecach.

Różaniec (patrz tytuł) jest dla samotnego starego człowieka jak ta brzytwa dla tonącego.

Nie odbieramy im tego

Pani Emilio,

uważałam Panią za bardziej poważną! "Dla tonącego brzytwa?" O czym Pani pisze?

Zresztą Mama samotną nie była: miała Pana Boga i mnie!

Mikroskopijną pozostała jej radość
Co na okruchy dla wróbli nie starcza

(patrz pierwsze wersy)

Odmierza babka paciorkami swe dość
Szare szczęście - ot, dola starcza.

Pani Emilio, za ten wpis, który obraża pamięć wszystkich, nie tylko mojej Mamy - odmawiających Różaniec:

emiliapienkowska, 2 godz. temu (14:34)
Mikroskopijną pozostała jej radość
Co na okruchy dla wróbli nie starcza

(patrz pierwsze wersy)

Odmierza babka paciorkami swe dość
Szare szczęście - ot, dola starcza.

to w tej chwili umieszczam Panią na swojej Czarnej Liście. Nie dość, że jest Pani (niejednokrotnie) prymitywna, to jeszcze na dodatek - po prostu - głupia.

Bez najmniejszych uwag.

Author	befana_di_campi
Genre	poetry
Form	poem / poetic tale
Date added	2015-01-15
Linguistic correctness
Text quality
Views	5155