Zrzędzenie losu

Była czuła, była miła

kiedy za mnie wychodziła.

Więc ją bardzo pokochałem,

całe serce jej oddałem.

Upływały dni i noce,

szczęśliwe lata urocze.

Ja tak bardzo się starałem,

jak mogłem ją wyręczałem.

Za wygodnie sobie żyła,

przez to bardzo się zmieniła.

Już od święta są czułości,

teraz krzyczy i się złości.

Już nie prosi - rozkazuje,

jak lokaja mnie traktuje.

Ogranicza, kontroluje,

nasze szczęście się rujnuje.

Nic jej teraz nie pasuje,

ciągle zrzędzi no i ` truje `.

Nie dopuszcza mnie do głosu,

chyba to ` zrzędzenie ` losu.