Nie jest tak źle. To tylko chwilowa chandra ;)

Wizualizacja wiersza świetna.

dzięki :) nie do końca chandra, nieco więcej...:)

Ilustracja mnie przeraża. Wolałabym, żeby jej nie było.
Wiersz na początku przygnębia, ale ja też wierzę, że te szkice i kwarantanna pomogą.

Podoba mi się.
Kot też:D

Mocne. Podoba mi się poezja, ale dylematy peela mniej.

Ale podobnie jak poprzednicy czuję, że peel jednak widzi światełko w tunelu, bo przecież wierzy "nieporadnym szkicom i snom poddanym kwarantannie"


:)

otóż to,dzięki a Wasze chwile,a ja...poprawiłem się :)

Przyjrzyjmy się uważnie załączonej do wiersza ilustracji i tytułowi wiersza, które przecież nie co innego sugerują jak tylko patrzenie i postrzeganie wyłącznie między oknami systemu Windows... gdy ten tymczasem koduje sobie naszą już nie anonimową "twarz".

Tekst jest rodzajem pytania, postawionego SOBIE SAMEMU. Kim jestem mentalnie? Czym dla mnie jest realny z kotem i zardzewiałą kłódką świat, z którym kontaktuję się już tylko i wyłącznie drogą elektroniczną, a wirtual w tym samym czasie zawłaszcza mnie całego od stóp do głów wraz ze skarpetkami??

"dotykam plecami planety" - to metafora, w której zawarty jest przekaz: Matka Ziemia NIE LEŻY w polu mojego widzenia. Cały jestem już w Matrixie

Cały jestem między windows`ami, a w technologii 5G będzie jeszcze "lepiej", wierz mi. W tych wszystkich swoich Niepodległej wolnościach już jesteś oczipowany