JEŻ REPRESJONOWANY

Któregoś wieczora, wracając z pracy, Agnieszka schwytała pod blokiem jeża. I przyniosła go do domu. I, żeby poczuł się nieco mniej represjonowany, chciała go obdarować dobrem wszelakim, by osłodzić mu pobyt w mieszkaniu.

Co taki jeż je?

Jajka.

Nie, nie byłem wiarygodnym źródłem informacji. Może dlatego, że zbyt szybko udzieliłem odpowiedzi.

Kalina, sprawdź w Internecie, co jeże jedzą.

Kalina sprawdziła. Jeże jedzą pędraki, robaki, małe ssaki i jajka.

Co z takim jeżem zrobić?

Odpowiadam: wypuścić. Agnieszka znów nie wierzy, bo odpowiedź pada zbyt szybko. Tłumaczę, że skoro złapała go przy bloku, to on chciał tu być. Że starał się, aby dostać się do miasta, bo tu obfitość pożywienia, mnogość kryjówek. A że przy okazji i mnogość zagrożeń? Widocznie wliczył to w koszta własne i jest już odporny na takie stresy, bo zyski przewyższają te niedogodności.

Agnieszka dzwoni do fachowca/ znawcy. Może jakieś schronisko, przytulisko? Fachowiec odpowiada: wypuścić, tu gdzie został schwytany. Agnieszka decyduje, że wywiezie go do stajni, bo to blisko lasu, czyli blisko ekosystemu, w którym występuje endemicznie. I tak robi. Mimo tego, że tłumaczę: to jest jak zesłanie na Kołymę kogoś, kto chciał mieszkać na polskich kresach. Ten, kto chciał mieszkać w krainie mrozów, sam się tam wybierał. A ten, kto chciał mieszkać w mieście, pchał się do miasta.

Bo taki jest teraz trend cywilizacyjny – miastowi wynoszą się na wieś, a jeże chcą do miasta.