Psy sąsiadów próbują śpiewać kołysanki.  

Zupełnie jak ja, kiedy się uśmiecham.  

Nauczę się nocy na pamięć,  

by ją cytować na wyrywki -  

zwłaszcza kiedy zbyt jasno  

przytoczone będzie moje zaślepienie.

Zegar przetacza przez ciszę  

dyskretne skrawki odbytego już czasu.  

Ulicą przemknął pospiesznie samotny samochód.  

Przemyka smuga światła po oknach.  

Pospiesznie zakrada się kątem oka  

i zaślepia zobojętniale.  

Samotny mrok powraca zza szafy.

...

Wiatr szarpnął za furtkę.  

Nikt mu nie otworzył.  

To takie mało istotne po czasie.  

Można by deklamować nowe androny,  

by stracić go więcej.  

Znam już na pamięć  

zapętlone litanie gdybania.  

Przegryzłem sens z ogórkiem kiszonym  

i popiłem letnią herbatą.  

Niezawodny palec u nogi  

znalazł ból na krawędzi łóżka.  

Czas położyć koszmary spać.

Psy sąsiadów już nawet nie fałszują.  

Uśmiechnę się obejmując dłonią nowe życie.  

Z nocy zapamiętam te krótsze wersy -  

zajęte bardziej sobą niż treścią.

2015.03.18/20