psalm I

w środku pola

gdzie tylko ty jesteś

słyszę kołyszące zbożem powietrze

zielonym oddechem unosisz się

nad łąką obleczoną w obłoki

przed oczy mi stawiasz

drogi piaszczyste i kręte

nie pozwalasz długo patrzeć w ich dusze

bo zbyt są święte

rozdajesz ptakom partytury

śpiewogrę wznosisz

słowiczym trelem

biegnącym na rozstaje dróg

by obwieszczały strumykom i drzewom

że jesteś blisko

tu pod sklepieniem nieba

słowa płyną

niesione bożym szeptem

wiele ich po ludzku brzmi

opowiadają ewangelię

brzozom wybiegającym na skraj lasu

kres jednej drogi

każe szukać celu

stoję w miejscu

gdzie przed chwilą

Bóg szepnął mi do ucha

idź i nie grzesz

teraz patrzy mi w oczy

i owiewa twarz zielonym powietrzem

a mnie się zdaje

że już nie liściem

ale drzewem

i lasem

jestem