Trzeba wiedzieć,

co należy przeczekać,

a z czym się spieszyć

(po prostu trzeba jedno

ograniczyć, a z drugim

nie wolno zwlekać).

Trzeba też wiedzieć,

że pośpiech to strata,

jak i to, że czego jest

za dużo (pół biedy, że

nie do udźwignięcia),

to udręka (i cała bieda).

No i kiedy czegoś jest

tyle, że nie wiadomo ile,

to nie wiadomo czego

i jak to możliwe, że tyle.

A co do dopiero, żeby

wiedzieć, kiedy przestać.

P.S.

A przestać można zbierać.

I przestać można zwracać

na to, co się ma uwagę.