powracasz jak gdyby nigdy nic

bezczelnie tak pchasz się w objęcia

zalewając się łzami mdłymi

przeżywając znów setki męczarń

rozumiem twój ból twoją rozpacz

bo tak niewiele dano nam szans

aż nadto łez by im móc sprostać

i każda z nich nas stłamsza

lecz dlaczego myślisz że jestem

ślepcem i głupcem w jednej duszy

i nie widzę twoich ust przestępstw

wczorajszy śmiech kłamstwa dziś prószy

już sam nie wiem co myśleć o tym

czy udajesz czy prawdę mówisz

choć jak ty chciałbym tej ślepoty

dla przyjemności dwojga ludzi

1998-08-03