jarzębina w czerwień kiście rumieni

na wspomnienie dusznych tych letnich nocy

gwiazdy tak mrugały znikały w czerni

czy pragnienia pełne te twoje oczy

spokój tuli ogniem znużone słońce

niech liście się złocą a ono spocznie

przegapiliśmy znów ostatni koncert

gubiąc gdzieś melodię w deszczu widocznie

ty zasypiasz szybko przykryta kocem

jak dzień wiatrem z liśćmi przegnany w mroki

ja wraz z deszczem schładzam ognie przeoczeń

pytasz dlaczego jesień wycisza kroki

nie potrafię pojąć ciszy zamglonej

zastygam na krześle szukam oparcia

ulatnia się iluzja nosem ją chłonę

głęboko do wnętrza to nie wystarcza

chłodny wiatr z cieniami wdarł się przez okno

znów zapomniałem zamknąć godzinę wcześniej

może dreszcz wyrwał się z myśli co mokną

wystawione nazbyt w tę pustą przestrzeń

chciałoby się dłużej chwile smakować

przeciągle słodkością zmysły nasycać

słońca żar przygasa w chmurach się chowa

gdzieś pomiędzy usta nam się przemyca

nie karćmy się deszczem sam nas dopadnie

jarzębiny nawlecz na nici złote

przypomnijmy sobie jak było dawniej

ja ogień rozpalę nim cię oplotę

2015.10.01